فرودگاه امام خمینی

این فرودگاه از اولین روزهای کاری خود ،حاشیه های بسیاری داشته است؛در حال حاضرهم،از کمبود هواپیما و پرواز رنج می برد؛

علیرغم وسعت و ظرفیت به ظاهر بالا برای انجام پروازهای متعدد،به پارکینگی برای ناوگان فرسوده و یک طرح دیر بازده تبدیل شده است ؛قسمت در حال ساخت و تکمیل،از قسمت هایی که در حاضر مشغول کار هستند کمتر نیستند.

بعد از عبور از چندین و چند درگاه(گیت) که شامل حراست،نیروی انتظامی،ترافیک ایران ایر و سپاه بالاخره سوار هواپیما شدیم؛هواپیما ایرباس از نوع A300 بوده  ونسبت به پراوازهای داخلی از وضعیت مناسبتری برخوردار است.

در طول پرواز از کشورهای ترکیه،بلغارستان،رومانی،مجارستان،اتریش،چک عبور خواهیم کرد.

هنگام ورود به هواپیما با خانم نسبتا مسنی آشنا شدیم البته اسباب و اساس سنگین این هموطن عزیز دلیل آشنایی با ما بود ؛برای دیدن پسرش عازم فرانکفورت بود.
نکته جالب این سفر نشستن آقای جلیلی دبیر شورای عالی امنیت ملی در صندلی جلوی من بود؛به گمان من ایشان به دلیل سیاست ساده زیستی دولت،از نشستن در محل خاص (کلاس 1) خودداری کرده و درکنارهیات همراه در قسمت کلاس عادی نشسته بودند.احتملاً هدف از سفر گفتگو با کشورهای 5+1 است؛با توجه به وضعیت ایران در جهان و موقعیت کنونی دولت مسافران توجه خاصی به آقای جلیلی در طول 5.5 ساعت پرواز نداشتند.

آسمان واقعا زیباست دلیل کمبود آفتاب در اروپا کاملاً مشهود است.

اکثر مسافران این پرواز از قشر جوان جامعه هستند شاید همه نخبه نباشند، اما گهگاه یاد واژه فرار مغزها می افتم...